ادموند هالی

روز هشتم نوامبر سال 1656 در لندن متولد شده در مدرسه سنت پال به تحصیل می پردازد.

1673

به دانشکده کوئین، دانشگاه آکسفورد، می رود ولی قبل از کسب مدرک آنجا را ترک می گوید.

1676

در نوامبر، او با کشتی به جزیره سنت هلنا در اقیانوس اطلس جنوبی می رود و در آنجا ستاره های نیمکره جنوبی را رسم می کند و بعد از بازگشت نمودار و فهرست آنها را منتشر می کند.

1678

در 28 نوامبر، پس از بازگشت از «سنت هلنا»، به عضویت انجمن سلطنتی انتخاب می شود.

1680

در حین مسافرت به پاریس، یک ستاره دنباله دار را مشاهده می کند.

1682

رصدخانه کوچک خودش را در آبلینگتون واقع در شمال لندن برپا می کند.

1683

نتیجه مطالعات خود درباره نوسانات مغناطیسی را منتشر می کند. او تفاوتهای بین شمال جغرافیایی و شمال مغناطیسی اطراف کره زمین را مورد بررسی قرار داده است، با این امید که اطلاعات حاصله بتواند برای یافتن طول جغرافیایی، مورد استفاده دریانوردان قرار گیرد.

1685

معاون دبیر کل انجمن سلطنتی می شود.

1686

مطالعاتی را روی بادهای 30 درجه عرض شمالی و جنوبی خط استوا و بادهای موسمی منتشر می کند.

1687

اسحاق نیوتن را متقاعد و راضی می سازد تا یافته هایش را تحت عنوان اصول ریاضی فلسفه طبیعی چاپ کند. این کتاب دربرگیرنده جزئیاتی در مورد نحوه محاسبه مدار چرخشی ستاره دنباله دار سال 1680 است. هالی از روش نیوتن برای محاسبه مدار ستاره های دنباله دار سالهای 1607 و 1682 استفاده می کند تا اینکه بالاخره موفق می شود مدارهای چرخشی 24 ستاره دنباله دار را محاسبه کند.

1693

جدولهای میزان مرگ و میر را با ارایه اصولی برای محاسبه بیمه های عمر و مستمری سالیانه به زیر چاپ می برد.

1696

در مقام ناظر مالی «چستر مینت» دو سال کار می کند.

1698

در 19 اوت، هالی فرماندهی کشتی «پارامور» متعلق به نیروی دریایی سلطنتی را به عهده می گیرد، در طول دو سال سفر دریایی، او نوسانات مغناطیسی را اندازه می گیرد و نمودارهای اقیانوسی را با دقت تمام رسم می کند.

1701

نمودارهای نوسانات مغناطیسی دریاها را منتشر می کند.

3 ـ 1702

ماموریتهای دیپلماتیک در سطح اروپا به انجام می رساند.

1704

در هشتم ژانویه، به عنوان استاد هندسه در دانشگاه آکسفورد منصوب می شود، و تا پایان زندگیش در همین پست می ماند.

1705

هالی یافته هایش در مورد ستاره های دنباله دار را منتشر می کند و بازگشت یک ستاره دنباله دار را در سال 1758 پیش بینی می کند.

1713

در روز 3 نوامبر، دبیر کل انجمن سلطنتی می شود.

1720

در روز 9 فوریه، به عنوان ستاره شناس سلطنتی منصوب می شود و در رصدخانه سلطنتی واقع در گرینویچ تا پایان عمر ساکن می شود. از اینجا، او مشاهدات دقیق و منظمی از حرکات ماه در یک چرخه 18 ساله انجام می دهد.

1742

در 14 ژانویه، هالی درگرینویچ زندگی را بدرود گفت.

مرگ شتاره ها

اینجا

با محاسباتی که در مورد ساختار آینده‌ی خورشید انجام شده است, فهمیده‌ایم که سوزاندن هلیوم به تدریج اتفاق نمی‌افتد, بلکه در طی انفجاری که درخشش هلیومی نام دارد, اتفاق می‌افتد. این انفجار فقط برای ستارگانی که تقریباً هم جرم و یا کوچک‌تر از خورشید هستند, روی می‌دهد. در ستارگان پرجرم‌تر سوختن هلیوم به تدریج اتفاق می‌افتد. برای خورشید, تنها حدود یک روز طول می‌کشد تا از مرحله‌ی آغاز سوزاندن هلیوم به انفجار هسته‌ی هلیومی (درخشش هلیومی) برسد. درخشش هلیومی, به جای آنکه دارای نور خیره‌کننده‌ای باشد, باعث می‌شود که نوارنی بودن خورشید کاهش پیدا کند. زیرا با این انفجار، دمای هسته به دلیل افزایش یافتن اندازه‌ی آن, به سرعت افت خواهد کرد. طبق محاسبات خورشید چندین میلیون سال نیز در این حالت باقی خواهد ماند, و در پایان به یک کوتوله‌ی سفید تبدیل خواهد شد.
انتظار می‌رود که به هنگام تبدیل شدن خورشید به یک غول سرخ, حیات بر روی زمین به کلی نابود شود. پس لازم است به فکر مکان‌های مناسبی برای حیات باشیم تا بتوانیم 4 میلیارد سال دیگر به آنجا برویم.
در انیمیشن زیر می‌بینید که چه طور خورشید به یک غول سرخ تبدیل می‌شود و به اندازه‌ای بزرگ می‌شود که دیگر زمینی نخواهیم داشت. کافی است دکمه‌ی start را بزنید. این انیمیشن دارای دو قسمت است. در قسمت اول بعد از زدن دکمه‌ی start می‌بینید که هسته‌ی ستاره فرومی‌ریزد و دمای آن به حدی بالا می‌رود که هلیوم موجود در هسته‌ی ستاره شروع به سوختن می‌کند و نیز لایه‌های بیرونی ستاره منبسط و سرد می‌شوند. بعد از پایان این مرحله دکمه‌ی next را بزنید و سپس دوباره دکمه‌‌ی start را فشار دهید. در این مرحله می‌بینید که خورشید به اندازه‌ای بزرگ می‌شود که حتی زمین را نیز در بر می‌گیرد. دوست دارید زنده باشید و چنین روزی را ببینید؟!

(در اینجا فایل فلشی که در آدرس http://www.waowen.screaming.net/revision/universe/redgiant.swf قرار دارد را بگذارید.)
(ترجمه‌ی کلمات انگلیسی فلش. core collapses and heat up to start helium burning یعنی : هسته‌ی ستاره فرومی‌ریزد و دما به قدری بالا می‌رود که هلیوم شروع به سوختن می‌کند.
outer layer expands and cools لایه‌ی بیرونی منبسط و سرد می‌شود.)