آنفلوانزا

                                                           

بر اساس نظریات کارشناسان سازمان جهانی بهداشت در جریان پاندمی شدن آنفلوانزای پرندگان بالغ بر 25 درصد افراد جامعه بیمار خواهند شد.
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران واحد علوم پزشکی تهران، دکتر محمد نصر دادرس، کارشناس ارشد مسئول مبارزه با بیماری‌ها (برنامه مراقبت آنفلوانزا)، دکتر عبدالرضا استقامتی، عضو هیأت علمی وزارت بهداشت و سعیده زاهد انارکی، کارشناس مبارزه با بیماری‌ها (مرکز مدیریت بیماری‌ها) در مقاله‌ای مشترک در هفدهمین همایش بین‌المللی بیماری‌های کودکان، با عنوان آنفلوانزای پرندگان و توصیه‌های سازمان جهانی بهداشت آورده‌اند: بیماری آنفلوانزا توسط یک ویروس زنوتیک ایجاد می‌شود که این ویروس می‌تواند در حیوانات و انسان ایجاد بیماری نماید.

معرفی ویروس آنفلوانزا

ویروس آنفلوانزا متعلق به خانواده اورتومیکسوویریده بوده و ویروس RNA داراست و از 4 گونه (ویروس نوع C, B, A و توگوتو) تشکیل شده است.
ویروس آنفلوانزای نوع A در حیوانات پست و پرندگان اهمیت بیشتری دارد. این ویروس علاوه بر انسان حیوانات زیادی را مبتلا می‌کند که شامل خوک، اسب، پستانداران دریایی و گونه‌‌های پرندگان می‌باشند.
تعدادی از ویروس‌های آنفلوانزای پرندگان از انسان جدا شده و گزارشات سرولوژیک مبین این مسئله است که ویروس آنفلوانزای پرندگان قادر است به انسان منتقل گردد.
تاکنون 15 زیر گونه H و 9 زیرگونه N برای ویروس آنفلوانزا A در پرندگان آبی جدا گردیده است.
مورتالیتی و موربیدیتی همه‌‌گیری جهانی آنفلوانزا، صدمات بسیار بالای اجتماعی و اقتصادی به دنبال خواهد داشت و بر اساس نظریات کارشناسان سازمان جهانی بهداشت در جریان پاندمی بالغ بر 25 درصد افراد جامعه بیمار خواهند شد و کارشناسان از احتمال بروز یک زیرگروه ویروس آنفلوانزا در آینده نزدیک خبر داده‌اند که بر اساس مدل‌های ریاضی پیش‌بینی می‌شود پاندمی آینده 2 – 4/7 میلیون مورد مرگ به همراه داشته باشد.
غیرقابل پیش‌بینی بودن نوع ویروس در چرخش و سرعت انتشار آن بر اهمیت آمادگی برای پیشگیری از پاندمی می‌افزاید به بیان دیگر فرصت‌ برنامه‌ریزی مناسب و آمادگی مقابله با پاندمی را نباید از دست داد.

مداخله های درمانی

بر اساس توصیه‌های سازمان جهانی بهداشت واکسن‌ها تنها مداخله بسیار مهم جهت پیشگیری از بیماری و مرگ ناشی از آنفلوانزا در طی اپیدمی‌های فصلی و پاندمی‌ها می‌باشند. حداقل 4 تا 6 ماه زمان جهت تولید اولین دوزهای واکسن به دنبال جداسازی ویروس جدید پاندمی نیاز است و ذخیره سازی زیاد واکسن توصیه نمی‌شود.
همه کشورها بایستی اولویت‌های خود را جهت واکسیناسیون گروه‌های پرخطر تعیین نمایند و تحقیقات نشان داده است که داروهای ضد ویروسی، هم در پیشگیری و هم در درمان زودرس آنفلوانزا اگر در 48 ساعت اولیه شروع بیماری داده شوند موثر می‌باشند.
در طی اپیدمی‌های فصلی آنفلوانزا، داورهای ضد ویروسی، کمک کننده بسیار مهمی به واکسیناسیون در استراتژی‌های کاهش بار طبی و اقتصادی آنفلوانزا می‌باشند چرا که داروهای ضد ویروسی می‌توانند با حجم زیاد ذخیره شوند و اثرات تکمیلی آنی داشته باشند.

گروههای در معرض خطر

با توجه به این مطالب و به دلیل محدودیت‌های تولید واکسن در سراسر جهان، استفاده از واکسن به افراد در معرض خطر بیماری شدید آنفلوانزا مانند افراد بالای 60 سال، افراد مقیم در آسایشگاه‌ها و اماکن نگهداری بیماران مزمن، بالغین و کودکان دارای بیماری مزمن ریوی و قلبی عروقی از قبیل آسم، بالغین و کودکان دارای بیماری‌هایی از قبیل بیماری‌های مزمن متابولیکی، نارسائی کلیوی هموگلوبینو پاتی‌ها، ضعف سیستم ایمنی- کودکان 23 تا 6 ماه، افرادی که به مدت طولانی تحت آسپرین درمانی بوده‌اند، زنانی که در فصول مختلف مستعد عفونت با ویروس آنفلوانزا در سه ماهه دوم و سوم حاملگی خواهند بود و همچنین افرادی که در معرض تماس بیماری آنفلوانزا قرار دارند از قبیل شاغلین در مراکز ارائه کننده خدمات بهداشتی- درمانی، شاغلین در اورژانس‌ها، شاغلین در مراکز گردشگری، پرسنل ارائه دهنده خدمات شهری (متوفیات- دفع زباله‌های عفونی) و کارکنان مرغداری‌ها (کارکنانی که در قسمت‌های ذبح و تکه نمودن و پرکندن و دفع اجساد مرغ‌ها فعالیت داشته‌اند) محدود می گردد.